Ένα ποίημα που εμπνεύστηκα πάνω στο καράβι:
Στης ζέστης την αγκαλιά
στου Αιγαίου την μοναξιά
στο κατάστρωμα κάθομαι και σκάω
Περνώντας από όμορφα ελληνικά νησιά
και με κόσμο πολύ έτοιμο να ρουφήξει το καλοκαίρι
κάθομαι και σκέφτομαι: Αχ πόσο σκάω!
Δημαρχείο Σύρου δεξιά,
κατεβαίνοντας τον οισοφάγο της νήσου
βγαίνω στην άκρη της ανορθωμένης ελευθερίας μου
Πίνω ένα ποτό στο μπαρ
ποτό που θυμίζει τον θηρευτή Απρίλη
και μια σκέψη καταβροχθίζει την ουσία της ύπαρξής μου
Μια σκέψη: ΣΚΑΩ!